حبیبیان

وقتی همه امیدت
به اونیه که همه چیتو میدونه
و بازم با لبخند نگات میکنه…
به اونی که وقتی میتونست مچتو بگیره
ولی دستتو سفت گرفت و کمکت کرد…
به اونی که وقتی تنبیه هم میکنه
میشه تو تنبیهش محبتو دید…
به اونی که ممکنه دیر بده ولی بهترینو میده…
به اونی که وقتی صداش میزنی با لبخند نگات میکنه
و میگه صبر کن واست بهترینارو گذاشتم کنار…
به اونی که گناهتو یک بار مینویسه و ثوابتو صد بار…
به اونی که عاشقانه عاشقته و صد بار اینو گفته…
آره…
وقتی همه امیدت به اونه احساس میکنی
خوشبخت ترینی
خیالت راحته که
یه پشت و پناه گرم…
یه حامی قوی…
یه دست پر مهر بالا سرته…
که یه لحظه هم از یادت غافل نیست…
شکرت خدا جونم…
شکرت…
وه که چقدر خوشبختم که دارمت…